King Lear

Vorige week zijn we met Tijl en Nele Jr. begonnen aan het creatieproces van onze hervertelling van Shakespeares King Lear! We lazen het originele verhaal en dachten na over een hedendaagse interpretatie ervan. De jongeren waren heel enthousiast over de complexiteit, de brutaliteit en de relevantie van de motieven van de personages en het plot. De ideeën spatten de pan uit!

Tijdens de Winteracademie in Destelheide ging ik in het atelier ‘Between us. Dialogische Praktijken’ alvast intensief aan de slag met de vraag: Wat is de relevantie van dit verhaal voor jongeren vandaag de dag? Ik kreeg de kans om een aantal participatieve en dialogische theateroefeningen en spelvormen te ontwikkelen en uit te diepen rondom drie kernthema’s uit het originele verhaal: Macht, waanzin en verandering. Het leverde interessante beelden en relevante nagesprekken op die ik zeker meeneem in ons creatieproces.

Ik denk er bovendien aan om de oefeningen en spelvormen verder uit te werken tot zelfstandige workshops voor jongeren waarbij we aan de hand van participatieve en immersieve theateroefeningen aan de slag gaan met de thema’s macht (en dus ook onmacht, onderdrukking, discriminatie, privileges), waanzin (mentale gezondheid) en verandering (oud versus jong, tradities, innovatie, generatieconflict, dialoog).

Theaterproject over de coronacrisis

Een sociaalartistiek theaterproject

Ik wil als maker en regisseur aan de slag met twee niet professionele acteurs (een 12-18 jarige en een 70 plusser – m/v/x) die de ontbrekende, genegeerde stemmen vertegenwoordigen van de jongeren en de ouderen (in de rusthuizen) in de afgelopen en voortdurende coronacrisis.

Ik wil hun verhalen, hun emoties, hun ervaringen, hun angsten, hun wensen voor de toekomst vertalen in een samen met hen geschreven theaterstuk.

De artistieke insteek is hier: een kritisch doch constructief sociaalartistiek project dat via emotionele connectie met het publiek aanspoort tot medeleven en tot reflectie over onze omgang met en over de rol die we bedelen aan ouderen en jongeren in de maatschappij.

Ik ben hiervoor nog op zoek naar twee acteurs (m/v/x) uit Belgisch of Nederlands Limburg, een 70 plusser en een 12-18 jarige.

Ben je geïnteresseerd of ken je iemand die geïnteresseerd is om hieraan mee te werken? Stuur dan een mailtje naar evyvaneynde@yahoo.com

Kapot

Sinds begin februari werk ik als theatermaker en regisseur aan het theaterproject ‘KAPOT’. Samen met twee gedreven leerkrachten en vijftien leerlingen van het Sint-Jozefsinstituut Betekom, maak ik een theatervoorstelling op basis van de ‘kapotte’* verhalen van de deelnemende leerlingen. Die leerlingen komen zowel uit de reguliere als uit de OKAN klassen (Onthaalklassen voor anderstalige nieuwkomers).

Hoewel het best een pittig project is (op 15 maart spelen we al!), heb ik er toch voor gekozen om voldoende tijd uit te trekken voor experiment, voor het sprokkelen van de verhalen (die soms maar mondjesmaat verteld werden), voor een organisch creatieproces waarbij elke leerling op zoek mocht gaan naar zijn/haar rol in de voorstelling.

Stilaan begint ons stuk zijn definitieve vorm te krijgen. Volgende week spelen we! Spannend!

* Kapot = Het hele stuk is opgebouwd rond de dubbele betekenis van kapot: Enerzijds betekent het gewoon kapot, stuk, gebroken. Maar anderzijds wordt kapot ook als versterkend adjectief gebruikt in de regionale spreektaal van jongeren, in de zin van: kapot leuk, kapot cool, kapot lief, kapot grappig, kapot goed.

affiche

Charmeuzekes

Mijn hart is deze week twee keer gesmolten. Twee keer. Dat kan tellen. In mijn theatergroepjes zitten twee charmeuzekes en ik ben dus gezwicht 🙂

Eentje is zeven. Ze heeft heerlijke knoopkrulletjes, boetseert haar medeklinkers nog naar eigen goesting (nu eens zus, dan eens zo) en vertelt elke les over haar kipjes die steeds weer andere, tamelijk wansmakelijke maar oh zo grappige namen hebben. Kaka. Pipi. Protje. Scheetje. Spleetje. Pietje. Drolletje. Dat dus. De andere prinsjes en prinsesjes liggen dan steeds in een deuk en rollen over de vloer.

De andere charmeuze is zes. En spreekt naar eigen zeggen een mix van Zuid-Afrikaans, Flemish, Zulu & English. Ik werd al getrakteerd op een Afrikaans kushandjesliedje en een verhaal over haar huis (ze zegt ‘oois’) dat ooit gelegen was bij de hoogste boom in het bos. Maar toen werd er een ander oois gebouwd voor een nóg hogere boom. En daar woont nu haar liefje. Het is vlakbij, zegt ze nog. We kunnen in de auto stappen en dan zo en dan zo en dan zo en zo en zo en zo en zo en zo en dan nog zo en zo en zo rijden en dan zijn we er.

Tja, wat moet je dan? Smelten. Wat anders?

P1100601

Gezamenlijk portret van juf Evy 🙂 

Theater in As

Patat Boem! We zijn – na een verkwikkende zomerslaap – opnieuw begonnen met de repetities van ons theaterstuk met de enthousiaste jongerengroep uit As .

Eind november spelen we en we hebben nog heel wat werk te verrichten.

We begonnen met een kringgesprek waarin we de stand van zaken even bekeken (al veel gedaan, nog heel wat te doen…) en waarin we de nieuwe scène bespraken: Het geheim van Theofiel (de oude rokkenjager) en een sterfbedscène voor heel de groep. Duidelijk? Zet u schrap! Klaar! Start!

De groep stuift uiteen, binnen de kortste keren ligt de zaal vol met rekwisieten en kostuums en worden decorstukken het podium op gedragen. Theofiel kruipt onder een deken om zijn monoloog in te prenten. Zijn ex-lief, zijn drie zussen, een handjevol best friends en zijn achterachterachterkleinkind worden tot leven gewekt en kribbelen naarstig laatste woorden op verfrommelde papiertjes neer. Iemand legt een pistool op zijn borst. Nee, nee, dat moet toch een roos zijn! En kan er iemand een plant, een kruisbeeld en een stukske vlaai voor de stervende halen?!

Geweldig vind ik dit. Kinderen en jongeren die zo enthousiast aan de slag gaan om samen een stuk te maken. Om een verhaal dat de afgelopen maanden langzaam vorm kreeg in onze hoofden tastbaar te maken.

Ik geef wat regie-aanwijzingen, ik luister, ik schrap & schrijf wat samen met de spelers, ik verschuif stoelen, bind te grote kostuums vast met een touwtje, zoek en vind een verdwaalde pruik en zeg honderdduizend keer ‘No Overacting!’ 😀

Na de pauze steken we de scène ineen. Theofiel vertelt zijn geheim. Alle personages passeren aan zijn sterfbed en delen laatste woorden en een knuffel met hem. Het is nog niet af maar ik ben nu al in vervoering. Het gaat schoon worden! Dat weet ik zeker.

 

 

Nieuw schooljaar

Ik heb een heerlijke zomer achter de rug: veel gelezen, genoten, geschreven, nagedacht, geleerd, gedeeld, gezocht, verdwaald, en opgeladen & popelend voor een nieuwe start terug thuis gekomen.

Vanaf de tweede week van september herneem ik de regie van het theaterstuk dat we aan het maken zijn met de kinderen en jongeren van Tijl & Nele Jr. in As. Ik mag misschien al verklappen dat ons stuk zich afspeelt in een home anno 2050. Verder mag u een goeie scheut jenever, koffie, verzorgrobots, römantiek, grappige flash-backs & gelikte dialogen verwachten…!

Net zoals de afgelopen jaren, zal ik ook opnieuw een aantal theaterreeksen begeleiden voor Villa Basta en voor Woordzoeker vzw:

  • Vanaf woensdag 12/09: Theater in de bib – Diegem – 15h-17h
    Theateratelier Diegem
  • Vanaf dinsdag 02/10: Theater jonge kinderen (6-9jaar) – Hasselt – 16h/18h
  • Vanaf dinsdag 02/10: Theater kinderen (9-12jaar) – Hasselt – 18h/20h
    Villa Basta Hasselt
  • Vanaf woensdag 10/10: Theater jonge kinderen – Heusden-Zolder – 13h30/15h30
  • Vanaf woensdag 10/10: Theater kinderen – Heusden-Zolder – 16h/18h
    Theater CC Muze (doorklikken naar cursussen)

Je kan voor deze reeksen nog inschrijven!

Ik heb er alvast veel zin in, jij ook?

theater jonge kinderen (3)